Antroposofisch behandelperspectief
De grondlegger van de Antroposofie is Rudolf Steiner (1861-1925). Uit de samenwerking met de Nederlandse vrouwelijke arts, Ita Wegman, is de Antroposofische geneeskunde ontstaan.
De antroposofie komt tegemoet aan concrete vragen die het leven ons kan stellen. Zij probeert die te beantwoorden door een innerlijke, meditatief-kunstzinnige verdieping. Het behandelperspectief Antroposofie is samengesteld uit twee Griekse woorden, te weten: anthropos = Mens en sophia = Wijsheid.
Antroposofie is de weg om door zelfkennis en kennis van de wereld te komen tot bewustwording van uzelf, in vrijheid en vanuit eigen verantwoordelijkheid. Een dergelijke persoonlijke zoektocht karakteriseert zich door trefwoorden als aandacht en inspiratie, authenticiteit en intuïtie, zich verbinden en verantwoordelijke duurzaamheid. Er is sprake van een kosmisch holisme, waarin ook de gedachte van reïncarnatie een plaats vindt. De antroposofie veronderstelt een boven zintuiglijke esoterische relatie tussen mens, aarde en kosmos.
Vier lagen in de mens
De Antroposofie onderscheidt vier lagen in de mens:
- Het fysieke lichaam maakt deel uit van de materiële wereld, die wij zien, voelen en onderzoeken.
- Het levenslichaam is niet tastbaar of zichtbare en verzorgt levensfuncties zoals opbouw en herstel, ritme, afbraak, erfelijkheid, groei en opname van voeding van en door het fysieke lichaam.
- De ziel is het gebied van onze gevoelens: vreugde en verdriet, liefde en angst, sympathie en antipathie.
- De geestelijke kern, het geestelijke aspect van de antroposofie komt tot uiting in de oriëntatie op het spirituele in de mens, met de kernwaarden van moraliteit, ervaren van kwaliteit en zin en leven in duurzaamheid. Spiritualiteit staat niet op zichzelf, maar wordt gepraktiseerd in zorg voor de andere mens en de aarde.
