Onderzoek en effectmeting 

Onderzoek is het verzamelen van informatie om kennis te vergroten, om zo de zorgvrager te adviseren op zijn pad naar gezondheid.

Onderzoek staat in relatie tot wetenschap. In de Van Dale staat ‘wetenschap: het geheel van kennis’. Het is samengesteld uit het werkwoord ‘weten’ en het zelfstandig naamwoord ‘schap’. Schap is in dit geval gebruikt als achtervoegsel.

• Het woord weten is in dit geval een streven naar zekerheid.
• Het woord schap duidt op een geordende verzameling en heeft waarschijnlijk te maken met het werkwoord scheppen.

Bij het combineren van de woorden schap en weten ontstaat de letterlijke betekenis: de berging van gecreëerde bewuste, zekere en geordende kennis.   

Kennis is te verdelen in praktische en theoretische kennis die weer met elkaar in verband staan.

• Praktische kennis wordt opgedaan in de directe en totale betrokkenheid op de werkelijkheid (practice-based benadering).
• Theoretische kennis is onbetrokken en afstandelijk (evidence-based benadering).

Effectmeting is het in kaart brengen van de resultaten van een aanpak of interventie.

Effectmeting is de ultieme vorm van evaluatie. De effectmeting vindt na het uitvoeren van de interventie plaats. Het plannen en het organiseren van een effectmeting start echter voor het uitvoeren van de interventie. Bij een effectmeting zijn er minimaal twee metingen: de situatie achteraf (meting 2) wordt vergeleken met de situatie vooraf (meting 1).

Er zijn verschillende vormen van effectmeting:

• N=1-onderzoek en evaluatie: een andere wetenschappelijke manier (dan de patiëntervaring) om te meten in hoeverre interventies werken.
• Evidence based practice onderzoeken: Baseert zich op wetenschappelijke literatuur, de professionele expertise van de zorgverlener en de voorkeur van de zorgvrager.
  Er van uitgaande dat de nieuwste inzichten zijn meegenomen. Punt van aandacht: bepaalde doelgroepen of uitzonderingen worden buitengesloten, zodat er geen reële afspiegeling van de groep is.
• Practice based evidence onderzoek: de ervaring van de zorgverlener en het effect dat de zorgvrager na de behandeling ervaart, worden meegewogen in het aantonen van de effectiviteit.  

Er is een dringende omslag nodig naar een practice based evidence voor zowel reguliere als complementaire interventies. Daarbij is de Bayesiaanse statistiek een belangrijk hulpmiddel; kansen worden voortdurend herzien op basis van beschikbaar gekomen nieuwe informatie.