Vind uw behandelperspectief (visie)

Therapievormen zijn ondergebracht in verschillende behandelperspectieven. De overtuiging of visie waaruit de zorgverlener uw klacht benadert, staat centraal.

Bij het behandelperspectief gaat het niet om de therapievorm op zichzelf. Het gaat om de achterliggende denk- en benaderwijze van de zorgverlener.

U maakt het liefst gebruik van een behandeling door een behandelaar die het best aansluit bij uw levensvisie. Dit doet u door te kiezen voor het juiste behandelperspectief. Op deze overzichtssite vindt u vanuit welk behandelperspectief een zorgverlener werkt.

Welke keuzes heeft u? 

• Het antroposofische behandelperspectief kan het beste worden gedefinieerd als de weg om door zelfkennis en kennis van de wereld te komen tot bewustwording van jezelf, in vrijheid en vanuit eigen verantwoordelijkheid. De antroposofie komt tegemoet aan concrete vragen die het leven ons kan stellen.  
  
  
• Het energetische behandelperspectief heeft als overtuiging dat mensen ziek worden als hun evenwicht in fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel opzicht, meestal langdurig is verstoord. Energetische therapie richt zich bij ziekte zoveel mogelijk op de gehele mens en niet alleen op de zieke organen en bijkomende symptomen. Dit gebeurt op het lichamelijke, energetische en psychische niveau. Ook de omgeving waarin de mens zich bevindt en de wisselwerking die hieruit voortvloeit is van belang.
  
  
• Het klassiek oosterse behandelperspectief behandelt vanuit de Oosterse denkwijze op de energiebanen binnen het menselijk lichaam. Hier valt te denken aan acupunctuur (China) en shiatsu (Japan) en ayurveda (India). Genezing tussen lichaam en geest, tussen mens en natuur, tussen mensen onderling en genezing tussen de mens en zijn spirituele bron.
  
  
• Het holistisch westerse behandelperspectief gaat uit van de waarneming dat het lichaam zichzelf herstelt. Soms heeft het daarvoor externe prikkels nodig. Ze werken niet op energetische basis, maar grijpen terug op de embryonale ontwikkeling van de mens met een segmentale opbouw. Daardoor bestaan er relaties tussen organen, huidgebieden, gewrichten etc. In “segmentale therapieën” speelt de wervelkolom (en de bijbehorende spieren, fascia, huidgebieden en organen) een grote rol.